‘Jij hebt gouden handen. Vorige keer had ik last van mijn nek en nu last van mijn rug. Dus ik ben weer bij jou.’ Dit hoorde ik vrij veel toen ik nog als fysiotherapeut werkte.
Dat voelde niet goed en ik kreeg er een beetje de kriebels van. Ik wil niet dat iemand afhankelijk wordt van mij. En er zijn overigens mensen die veel goudener handen hebben dan ik.
Er klopte iets niet. Hoe kan het nu dat zoveel mensen terug blijven komen en vervallen van pijntje hier naar pijntje daar.
Niks leek te werken op de lange termijn. Oefeningen, massage, mobilisatie, manipulatie, dry needling en weet ik wat nog meer.
Met de beste bedoelingen kon ik elke keer maar een tijdelijke verlichting creëren. En dat frustreerde.
Nu weet ik dat ik het meest essentiële onderdeel miste om mensen voor eens en altijd van hun rugklachten af te helpen. En dat is het laten doorvoelen en loslaten van negatieve, onbewuste emoties.
Neem ik het mezelf kwalijk? Nee, ik was anders opgeleid. Neem ik het anderen kwalijk? Nee, natuurlijk niet. Je moet het maar weten.
Gelukkig heb ik wel naar mijn onderbuik gevoel geluisterd en heb ik geen genoegen genomen met hoe het was. Hierdoor help ik nu mensen die tientallen jaren rugpijn hebben alsnog van de pijn af. Of eigenlijk doen ze dit zelf, maar ik reik ze informatie aan waar ze mee aan de slag kunnen.
Echt leuk! 😀
Een bijzonder fijne dag,
Rins
